Een bezoek dat niet onopgemerkt bleef aangezien Billy enkele schapen en een koe te grazen nam. Stijn Coenen, fractieleider van CD&V Lier-Koningshooikt, kreeg de wolf zelf op bezoek en besloot in de pen te kruipen met een persoonlijke post op sociale media. Een post die ons alvast stevig de wenkbrauwen deed fronsen: naast eventuele schade voor dierenhouders, die trouwens wordt vergoed, wordt het dier in verkaveld Vlaanderen voortdurend verstoord. Bovendien zouden geleverde inspanningen van landbouwers, veehouders en hobbyisten om weiden biodiversiteitsvriendelijk te maken haaks staan op de nodige afrasteringsmaatregelen om de wolf buiten te houden. ‘Actief wildbeheer’ (lees: afschot) dringt zich dus op in afwachting van meer natuur en groene verbindingen?

Beweren dat samenleven met de wolf voor honderd procent conflictloos zal verlopen, is het licht van de zon ontkennen. Het roofdier is en blijft een opportunist die een gemakkelijke prooi niet zal laten schieten, al ligt zijn voorkeur steevast bij natuurlijk prooi. Waar wolvencritici zich in vergissen, is dat eerst randvoorwaarden dienen gecreëerd te worden (meer ruimte en natuur, groene corridors, …). Pas wanneer die randvoorwaarden zijn vervuld en de kans op conflicten is ingeperkt, is samenleven met de wolf mogelijk. Uitgaan van dat scenario staat gelijk aan het uitroeien van de wolf in de meeste regio’s van Europa.

Ook al wordt meer natuur bij gecreëerd, het grensgebied tussen natuur en menselijke activiteiten zal altijd blijven bestaan. Als hoogst adaptief roofdier past de wolf zich trouwens perfect aan menselijke structuren aan. Wie dus executie van het dier op korte termijn bepleit in afwachting van meer natuur, bepleit eigenlijk hetzelfde voor de langere termijn wanneer de randvoorwaarden zogezegd wel zijn vervuld. Een duidelijke no-go wat Groen-Lier&Ko betreft! Bovendien wees het Europees Hof van Justitie de EU-lidstaten enkele dagen geleden nog op de strikte bescherming die de wolf geniet onder Europees recht: de wolf mag niet gevangen, laat staan afgeschoten, worden over heel het natuurlijke verspreidingsgebied van de soort, ook niet in of nabij verstedelijkte omgevingen.

In plaats van deze samenlevingsdiscussie naar de toekomst te verschuiven, tonen politici zich liever moedig door niet meteen naar het grof geschut te grijpen. De oplossingen om schade te voorkomen zijn voorhanden en mochten ze als ontoereikend en strijdig met reeds geleverde inspanningen worden ervaren, loont het om de discussie dus daarover te voeren. Toegeven aan bangmakerij en meehuilen met de doemdenkers ondermijnt het draagvlak voor samenleven. Dat is niet wat oplossingsgerichte politici horen te doen.

Een debat over de terugkeer van de wolf? Graag! De kennis en expertise is ook in Vlaanderen aanwezig. Tijd dus om alle belanghebbenden rond de tafel te brengen en samen draagvlak te zoeken voor een toekomst mét de wolf.

Peter Caluwé
gemeenteraadslid Groen-Lier&Ko